U Beogradu je, 18. januara, preminuo dr Dragoljub Lazaravić, poznati hirurg, koji je najveći dio svog radnog vijeka proveo u sarajevskoj Vojnoj bolnici i Bolnici Glavnog štaba Vojske Republike Srpske u Podromaniji kod Sokoca.
Dragoljub Lazarević je rođen 21. januara 1932. godine u Siokovcu kod Jagodine. U Vojnoj bolnici u Sarajevu, čuvenoj zdravstvenoj ustanovi, važio je za izuzetnog stručnjaka, jednostavnog i skromnog čovjeka, koji je u svojoj profesiji bio ravan najsposobnijim svjetskim hirurzima. Bio je hirurg svjetskog glasa, ali, prije svega, veliki čovjek i humanista.
Nosio je doktor Laza visoki čin – pukovnika, ali je u ophođenju sa kolegama i pacijentima plijenio jednostavnošću, koja je i teško oboljelim vraćala vjeru u život, hrabrila ih da istraju u borbi sa bolešću.
Romanijci će doktora Lazu posebno pamtiti po onome što je činio i učinio u toku Odbrambeno-otadžbinskog rata, kada je u Bolnici Glavnog štaba Vojske Republike Srpske, zajedno sa svojim kolegama – Borišom Stojanovićem, Tomislavom Taušanom, Simom Bilbijom, Zoranom Čamparom, Sladom Turuntašem, Ratkom Radovićem, drugim ljekarima i ostalim medicinskim osobljem, spasio na stotine života vojnicima i civilima, različitih vjera i nacija.
U ovoj ustanovi, osim vojnika, liječili su se stanovnici opština Rogatica. Han Pijesak, Sokolac, Olovo, Ilijaš, Stari Grad, te dijelova opštine Goražde, kao i pacijenti koji su dolazili iz bolnica „Žica“, „Jagomir“ i „Koran“. Od juna 1993. do maja 1995. Godine, ovdje su liječeni i civili iz muslimanske enklave Žepa. Doktor Laza je obavljao dužnost načelnika Hirurškog odjeljenja.
U podromanijskoj Bolnici Glavnog štaba Vojske Republike Srpske dočekao je odlazak u penziju. Nije krio zadovoljstvo kada mu je načelnik Bolnice, njegov kolega – doktor Tomislav Taušan, predao Orden Karađorđeve zvezde, kojim ga je odlikovao predsjednik Republike Srpske dr Radovan Karadžić. Skroman, kao i uvijek, ni tada nije govorio o svojim zaslugama, već o horojstvu svih radnika Bolnice , koji su u najtežem vremenu položili ispit iz humanosti i čovjekoljublja.
Dobri doktor Laza je neizmjerno volio Romaniju i Romanijce. U selu Baltići, koje se naslanja na Sokolac, sagradio je vikendicu, gdje je uživao i miru sa svojom porodicom. Teško, skoro i nemoguće, je opisati koliko je u sebi nosio ljubavi prema ovim gorovitim prostorima, prema svom poslu i Republici Srpskoj.
Naš doktor Laza se upokojio se 18. januara, u devedesetoj godini života, na Krstovdan, uoči Bogojavljenja, na dan koji se slavi kao uspomena na prve hrišćane koji su primili vjeru na samom početku hrišćanske propovijedi.
Romanija nikada ne može zaboraviti doktora Lazu, čije ime i djelo će se vječno pominjati na ovim ponosnim prostorima.
Neka mu je vječna slava i hvala.
