Ovo je malo poznata priča posle kraja rata sa NATO-om 1999. godine i povlačenja tadašnje Vojske Jugoslavije i policije sa prostora Kosova i Metohije. Priča koja još jednom potvrđuje ko je čovekov najbolji prijatelj. Ko ga nikada neće izdati i ostaviti na cedilu…
Selo Sevce na Šar-planini, najjužnija granica Srbije, nastanjeno je srpskim življem. 4. aprila u 13 sati, posle američke desantno-kopnene invazije, više stotina vojnika i njihovih službenih dresiranih pasa, nemačkih ovčara, započeli su pravu bitku sa golorukim srpskim narodom.
Agresori su pored moćnog oružja i tehnike koristili i svoje dresirane pse, a Srbi, odnosno srpske žene i deca, ono jedino što su imali, motke i svoje pse Šarplanince.
I pravu pobedu za “Riplijevu knjigu rekorda” izvojevali su srpske žene i deca sa motkama, a posebno njihovi psi, čuveni “Šarplaninci”.
Šarplaninci su pokazali američkim vojnicima i njihovim psima, šta je bitka i kako se brani ognjište i svoj dom. Očevici kažu da je prava šteta što neko kamerom nije zabeležio juriš hrabrih i ponosnih šarplaninaca na američke vojnike i njihove pse. To je bila antologijska bitka, prenose Magazin Novosti.
Ni gumeni meci američkih vojnika nisu mogli ništa. Šarplaninci su kidisali, ujedali neprijatelje i njihove pse, koji su se na kraju dali u bekstvo.
Epilog tog sukoba – tri američka vojnika izujedana, dva njihova psa onesposobljena, dva “šarplaninca” teško ranjena američkim gumenim mecima.
