Đurađ Branković bio je unuk kneza Lazara, sin njegove ćerke Mare i Vuka Brankovića.
Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici danas se sjećaju Svetog Stefana Srpskog Slijepog. Sin Đurađa Brankovića oslijepljen je usijanim gvožđem po naredbi turskog sultana Mehmeda II.
On je srpski despot koji nije želio da postane turski vazal i odrekne se srpstva, zbog čega je umro slijep i u najvećoj bijedi.
Đurađ Branković bio je unuk kneza Lazara, sin njegove ćerke Mare i Vuka Brankovića. Na presto Srbije došao je posle smrti Lazarevog sina Stefana Visokog. Ðurađ je imao šestoro dece iz dva braka i pred Turcima se 1441. sklonio u Dubrovnik. Te godine njegove sinove, polubraću Grgura i Stefana Brankovića, sultan Mehmed II je oslijepeo usijanim gvožđem.
Samo tri godine kasnije, Ðurađ Branković je uz pomoć Mađara povratio zemlju Rašku i ušao u Smederevo. Kad je 1456. umro, naslijedio ga je jedini sin koji nije bio slijep, Lazar. On je brzo umro, i to bez naslednika, pa je na presto posle perioda nemira 1458. godine došao slijepi Stefan Branković.
Ali već naredne godine Stefan Branković je prognan iz Srbije, najprije u Hrvatsku, gdje je živjela njegova sestra udata za tamošnjeg grofa, pa u Albaniju, gde je imao rođake i gdje se 1460. godine oženio Angelinom, ćerkom jednog vlastelina i svastikom Skenderbega. Po njegovoj preporuci, 1465. kupio je na severu Albanije zamak i nazvao ga Beograd. U njemu je proveo više od deset godina. Živio je u siromaštvu, podižući djecu Ðorđa i Jovana, buduće srpske despote, i ćerku Maru. Umro je 1476. godine.
Osam godina posle smrti njegove mošti su bile još cijele. Angelina ih je sa sinovima preko Beča i Budima prenela u Kupinovo i položila ih u tamošnju Crkvu Svetog Luke. Od tada seljene su Vlašku, pa vraćane u Srem, da bi ih 1716. Turci spalili zajedno sa moštima Angeline i njegovih sinova.
Pet godina kasnije u Krušedolu je nađeno samo desno stopalo Svetog Stefana Slijepog i ono se i danas čuva tamo. U tom manastiru je i njegov lik na zidnom živopisu i na ikonostasu. Crkva ga slavi 22. oktobra. Tragična sudbina… Sveti Stefan Slijepi, despot Srbije Tragična sudbina… Sveti Stefan Slijepi, despot Srbije Majka Angelina.
Angelina Branković u Kupinovu je sagradila crkvu posvećenu Svetom Luki da bi u nju položila mošti svog supruga Svetog Stefana Slijepog. Nije poznato da li se zamonašila tada ili prije dolaska u Srem. Podigla je i manastir posvećen Sretenju Gospodnjem, nedaleko od mjesta gde će kasnije biti sagrađen Krušedol. Tu je provela ostatak života, bdijući nad moštima supruga i snova. Umrla je 1520. godine i sahranjena je najprije u svom manastiru Sretenje, a zatim su mošti prenijete u Krušedol i stavljene u kovčeg zajedno sa moštima mlađeg sina Jovana.
Sinovi Stefana Slijepog
Ugarski kralj Matija Korvin dao je 1486. Ðorđu Brankoviću posjede u Sremu da bi mogao da zadrži titulu despota. Ali kad je Korvin četiri godine kasnije umro, Ðorđe se našao na meti ugarskih velikaša, pa se 1497. odrekao despotske titule i zamonašio, uzevši ime Maksim. Sa majkom i bratom, takođe monasima, prešao je u Vlašku, a od 1513. do smrti tri godine kasnije bio je mitropolit beogradsko-sremski. Crkva ga slavi 31. januara. Posle Ðorđevog odricanja od prijestola, titulu srpskog despota ponio je njegov mlađi brat Jovan. Na strani Ugara borio se protiv Turaka za oslobođenje zemalja kojima su vladali njegovi preci. Umro je 1502, a njegovom smrću nestao je i posljednji despot iz porodice Brankovića. Hroničari mu pripisuju ktitorstvo manastira Divoša, a kažu da je sa bratom Maksimom obnovio Privinu glavu, Šišatovac i Fenek. Proslavlja se 23. decembra. Ovaj feljton pisan je na osnovu monografije „Sveti Srbi“ dr Slobodana Mileusnića, u izdanju „Pravoslavne reči“ iz Novog Sada. Fotografije su takođe preuzete iz ove monografije.
