Dosadašnji starješina fočanskog Hrama Svetog Nikole Miloš Samardžija, koji je dao veliki doprinos obnovi ove stare crkve – nacionalnog spomenika BiH i Republike Srpske, odlazi u novu parohiju u Vlasenicu, a parohijani u Foči će ga se, više od svega, sjećati po vedrom duhu, jednostavnom pristupu i lijepoj riječi.
Uz blagoslov NJegovog visokopreosveštenstva mitropolita dabrobosanskog Hrizostoma, u vrijeme dok je starješina ovog hrama bio ovaj mladi sveštenik rodom sa Sokoca, urađen je obiman i zahtjevan posao restauracije unutrašnjosti crkve, podignute u vrijeme Turaka 1857. godine u nekadašnjoj Srpskoj varoši iznad Foče.
Osim toga, zamijenjene su elektroinstalacije, uveden novi sistem grijanja, a u porti je riješen veliki problem odvoda površinskih voda obnovom drenažnih kanala.
Time je matična fočanska crkva, dragulj Republike Srpske i BiH, koja je imala ogromnu ulogu u očuvanju srpstva i pravoslavlja na ovim prostorima za vrijeme turske i austrougarske vladavine, spasena od propadanja.
Miloš Samardžija u Foči je završio srednju bogoslovsku školu, a potom i Bogoslovski fakultet, tu je upoznao i svoju suprugu sa kojom je dobio troje djece, da bi se u ovaj grad, ali sada kao sveštenik, vratio u decembru 2020. godine. Prethodno je službovao na Vučijoj Luci u Istočnom Starom Gradu.
Uz blagoslov mitropolita Hrizostoma, a na ličnu molbu, nakon nešto više od četiri godine službe u Foči, Samardžija pastirski poziv nastavlja u Vlasenici.
Za relativno kratak period boravka u gradu na ušću Ćehotine u Drinu, ovaj sveštenik ostavio je dubok trag.
Samardžija kaže za Srnu da je još od đačkih i studentskih dana u Foči imao mnogo prijatelja i poznanika, ali da se kroz svešteničku službu posebno zbližio sa svojim parohijanima.
“Zajedno smo tugovali i zajedno se radovali – oko stotinu sahrana i isto toliko krštenja za ove četiri godine. Naravno da čovjek nije od kamena, teškog srca odlazim dalje na službu. Naš sveštenički poziv je složen, ali ujedno i lijep, jer kroz godine službovanja čovjek upozna dosta naroda, razne profile ličnosti, ali zaista kasnije shvati da je to velika blagodat”, priča Samardžija.
Veza sa parohijanima u Foči je posebna, dodaje on, jer su se dodatno srodili dok je trajao veliki poduhvat obnove crkve, u čemu je učestvovao veliki broj vjernika.
“Bilo je veoma teško preduzeti taj korak, ali znao sam da ćemo sa dobrim ljudima Foče naći zajedničku riječ i to se i pokazalo. Članovi Crkvenog odbora dali su veliki doprinos, neprestano brigu vodili, tako da smo za nepunu godinu i po uspjeli da renoviramo kompletnu Crkvu Svetog Nikole”, ističe Samardžija i zahvaljuje svima koji su učestvovali u ovom velikom djelu.
Omiljen među parohijanima, Samardžija plijeni jednostavnošću i vedrinom, ali i nastoji da uvijek bude otvoren za svakog čovjeka.
“Uvijek nastojiš da nađeš sa čovjekom zajedničku riječ, iako smo svi na neki svoj način različiti, ali opet je Gospod Bog koji nas sjedinjuje i spaja i upravo u NJemu nalazimo zajednicu, tako da Crkva jeste zajednica i parohija jeste zajednica”, ističe Samardžija.
Svetonikolajevska crkva je i obnovljena na krilima zajedništva i međusobne sloge sveštenika koji u njoj služe i koji svojim primjerom utiču i na odnose među parohijanima.
Uz mnoštvo emocija, sa parohijanima i sveštenicima Aleksandrom Vidakovićem i Vjekoslavom Jovanovićem, sa kojima je zajedno službovao u Hramu Svetog Nikole, Samardžija se oprostio na liturgiji na Savindan.
“Bilo je malo i suza i svega, ali i to je normalno, jer čovjek se veže za svoje parohijane i parohijani se vežu za svog sveštenika, tako da teška srca odlazim iz Foče, ali Foča je moj grad i vraćaću se neprestano. Biću uvijek srećan da vidim radosna lica mojih dragih parohijana, neka su mi živi i zdravi, da ih Gospod Bog čuva i naravno u zdravlju i radosti da se gledamo!”, poručio je novi vlasenički paroh.
Miloš Samardžija u Vlasenicu odlazi ove sedmice i već u nedjelju, 2. februara, služiće u tamošnjem hramu.
