Danas se navršavaju 32 godine od kada je takozvana Armija BiH granatirala teritoriju Republike Srpske iz pravca Igmana, Hrasnice i Butmira i na autobuskoj stanici u opštini Ilidža ubila 10 i ranila 33 srpska civila, od kojih su mnogi ostali trajni invalidi, a najmlađa žrtva ovog svirepog masakra bio je trinaestogodišnji dječak Slađan Grgić.
Tog dana poginuli su i Žarko Kreštalica /27/, Milojka Tambur /38/, Ružica Martinović /25/, Branka Milošević /40/, Nataša Kvesić /24/, Tomislav Milanović /34/, Zdravko Šutalo, Mira Delić i Petko Radovanović.
Predsjednik Odbora za zaštitu prava Srba u Federaciji BiH /FBiH/ Đorđe Radanović rekao je Srni da je činjenica da je na teritoriji Republike Srpske od granatiranja i snajperske vatre sa teritorije pod kontrolom takozvane Armije BiH poginuo veliki broj civila.
“Ovdje je konkretno slučaj granatiranja sa Igmana koji je takozvana Armija BiH koristila kao strateški položaj koji dominira nad Ilidžom i Hadžićima da bi granatirala i ubijala”, rekao je Radanović.
On je naglasio da je i ovaj zločin ostao nekažnjen, što je, kako je naveo, postala uobičajena praksa za zločine počinjene nad Srbima.
U ranijoj izjavi Srni jedan od svjedoka ovog stravičnog događaja doktor Milan Pejić rekao je da se nalazio u zgradi opštine kada je pala prva granata, nakon čega mu je tadašnji predsjednik Izvršnog odbora opštine Ilidža Slobodan Marilović rekao da uđe u njegovu kancelariju da se skloni.
“U trenutku dok smo tražili zaklon pale su još dvije, od ukupno tri minobacačke granate. Jedna granata je pala blizu dva kioska kraj kojih su stajali ljudi, dok je druga pala na parking. Nisam siguran gdje je pala treća”, rekao je Pejić.
On je naveo da je granata gelerima i detonacijom pokidala kioske i nogare na kojima su oni stajali, te da su otkinuti metalni dijelovi letjeli na sve strane, što je doprinijelo da masakr bude još stravičniji.
Pejić je dodao da je to bio pravi masakr nad civilima koji su čekali autobus.
On je naglasio da na mjestu gdje su pale granate nije bilo vojnih objekata, da je linija razdvajanja bila između 500 metara do kilometar, a da prema njegovom saznanju, tu nije bilo vojske.
“Granate koje su tog dana pale na Ilidžu došle su iz pravca Igmana ili Hrasnice, što se vidi i po povredama koje su nanesene poginulima i ranjenima, kao i po padu granata i putanji gelera”, naveo je Pejić.
Planina Igman je bila pod kontrolom snaga takozvane Armije BiH, dok je samo jedan njegov mali dio, Golo Brdo, od 1992. i 1993. godine bio pod kontrolom Vojske Republike Srpske.
I Hrasnica je bila pod muslimanskom kontrolom, a u selu Kovači nadomak Hrasnice bila je smještena minobacačka jedinica takozvane Armije BiH.
